O gün hava ço güzeldi.Annem,ben ve kardeşim parka gitmeye karar verdik.Hazırlandık ve yola çıktık.Sokağın başına vardığımızda,ellerindeki  poşetlerle  yürümekte zorluk çektiği için yolun kenarına çöken,yorgun ve şaşkın yaşlı bir teyzeyle karşılaştık.Annem,

"Hayırdır teyze...ne oldu?" diye sordu.Yaşlı teyze ağlamaklı yüzüyle bize baktı.Yorgun sesiyle,

"Evimin yolunu şaşırdım." dedi ve evini bulmadığını söyledi.Annem,yardımcı olmak için,

"Evinin yanında ne vardı..sokağı hatırlıyor musun?" diye sordu.Yaşlı teyze,

"Cami ve market vardı." Bizde teyzeyi ayağa kaldırdık.Elindeki poşetleride alarak,O'nun söylediklerine uygun olan ve içinde cami ile market bulunan sokağa götürdük.

Teyze,sokağa girince  hatırladı.Evini bulmuştu ve çok sevinmişti.Bize teşekkür etti.

Bizde,kendisine yardım edebilme mutluluğunu yaşayarak,oradan parka gittik.

Furkan Ortaç

3/A sınıfı

Öğrenci