SAF HASAN’IN KAZLARI   Zamanın birinde küçük bir köyde saf,temiz kalpli bir çoban yaşarmış.Herkes onu “Saf Hasan” yada “Saf Çoban” diye çağırırmış.Saf Hasan’ın işi,”Kaz Çobanlığı” imiş.Saf Hasan kazları çayırda ovada gezdirip,karınlarını doyururmuş. Saf Hasan sıcak bir yaz günü kazlarını otlaya otlaya köyün dışında bulunan dere kenarındaki çayırlığa kadar götürmüş.Kazları,rahatça görebileceği bir ağaç altına da oturarak,yayılmalarını izlemeye başlamış. O sırada bir gurup çocuk az ileride derede yüzme yarışı yapıyorlarmış.Saf Hasan’ı görünce,”Dur şununla biraz dalga geçelim.” Deyip,sudan çıktıkları gibi Hasan’ın yanına koşmuşlar.Hasan’ı dalgaya almaya başlamışlar.İçlerinden “Abi” dedikleri iri-kıyım olanı,”Hey!..Hasan,yarın ne olacak biliyor musun?” demiş.Hasan,omuz silkerek,”Ne olacak?” diye merakla sormuş.Çocuklar gülüşmüşler.”Ay hilal haline geleceği için yarın kıyamet kopacak.,dünyanın sonu gelecek!” demişler.Hasan,biraz meraklı ve endişeli,birazda saflığıyla,”Ne yapalım?” diye sormuş.Köylü çocuklar işin hızına dalarak,”Gel…senin kazları keselim.Bir güzel yiyelim.”demişler.”Nasılsa dünyanın sonu geldi.Kazlar artık lazım olmaz.Hiç olmazsa bir güzel karnımızı doyurmuş oluruz.” Demişler.Hasan,onları haklı bularak,”Peki..siz öyle diyorsanız, öyledir.Madem öyle..kazları kesip yiyelim” demiş. Köyün haylazları Hasan’ın kazlarını bir güzel kesmişler,pişirmişler ve afiyetle neşe içinde yemişler. Karınlarını doyuran çocuklar,rahatlamak ve yüzmek için dereye üşüşmüşler.Bir yandan suda oynaşırlarken,bir yandan da Hasanla dalga geçmeye devam ediyorlarmış.Bir süre çocukların oynaşmalarını izleyen Hasan,kandırıldığını anlamış.Hasan kazların gittiğine mi,dalga geçildiğine mi üzülsün…derken…az ilerideki çalılıkların üzerinde,dağınık haldeki çocukların entarileri gözüne ilişmiş.Çocukları şöyle bir göz ucuyla kontrol ettikten sonra,görünmeden çalılıklara gitmiş.Bütün entarileri toplamış ve az önce kazları pişirdikleri ateşin üzerine atmış.Entarilerin yanmasını keyifle izlemiş. Dereden çıkan çocuklar giyeceklerini bulmayınca şaşkınlıkla etrafta aramaya başlamışlar.Bir tanesi Hasan’ın olduğu tarafı işaret ederek.”Bakın…bakın.Hasan orada..Ona soralım”.demiş.Çocuklar telaş içinde Hasan’ın yanına varmışlar.Hep bir ağızdan" Elbiseleimizi alnı gördün mü?Her yeri aradık,bulamadık." demişler.Saf Hasan saf saf gülerek” Nasıl olsa yarın kıyamet kopmayacak mı?Ne yapacaksınız elbiseyi.Ben onların hepsini yaktım.” Demiş.Çocuklar,yaptıklarından utanarak,çıplak halde orta yerde kalmışlar.   Fatih Toyran 2/A Sınıfı Türkçe Proje Ödevi